Quito w czterdzieści godzin

Jestem, zatem w Quito. Kolejna stolica na mej drodze i kolejne wspaniałe miasto. Sam nigdy nie byłem zwolennikiem aglomeracji, nadzwyczajnych skupisk ludzi i hałasu miast. Coś jednak powoli zmienia się w tej kwestii, ze skrajności w skrajność? Z jednej strony liczy się tylko przestrzeń, góry i przyroda. Z drugiej zaś pojawiają się takie miasta jak Bogota, a teraz i Quito. Stolica Ekwadoru przywitała mnie deszczem i zimnem, ale już po paru godzinach ukazała swe przepiękne oblicze. Miasto leży na wysokości ponad 2800 m n.p.m. otoczone wyższymi górami, mniejszymi wzniesieniami. Pofałdowanie terenu powoduje iż nie czujesz, nie widzisz natłoku ludzi dookoła, gdzieś to wszystko co wiąże się z dużymi miastami jakoś się rozmywa. Jest za to przepiękne „Centro Historio” z szeregiem kamieniczek, wąskich przesmyków i wieloma, wieloma placykami, „wklejonymi” w otoczenie kościółkami i malutkimi lokalnymi kawiarnio-jadłodajniami. Idealne miejsce dla kogoś kto szuka spokoju w wielkim mieście. Dwie noce spędzone w autobusie dały mi trochę do wiwatu, tak więc wczoraj po krótkiej przechadzce, po prostu zasnąłem. Dziś zająłem się eksplorowaniem miasta i … wybrałem się do galerii – hee sam się zdziwiłem, lecz nie żałuje. Swoje ekspresje na temat tego, co i jak było przedstawione na obrazach zostawię dla siebie, Wam za to wrzuciłem parę zdjęć i jestem ciekawy czy ktoś rozpozna twórcę owy malowideł. Zadanie nie jest trudne!
Dziś już więcej energii, a że mamy też piątek wieczór… cóż przyszedł czas na troszkę zabawy. A Quito ma ponoć wiele do zaoferowania w tej kwestii – przeżyjemy – opiszemy!

Tym czasem zapraszam do paru zdjęć z drogi do Ekwadoru i z samej jego stolicy:
Quito